نام رسمی آن «علامت تناوب بخش» است و از نت‌های موسیقی سنتی ژاپنی سرچشمه می‌گیرد که در آن بخشی را که نوازنده یا خواننده تغییر می‌کند، مشخص می‌کرد. این علامت نشان‌دهنده آغاز یا اوج یک آهنگ است.

فراتر از زمینه موسیقیایی، به عنوان یک سیگنال گذار هنگام تغییر موضوع گفتگو یا معرفی یک ایده جدید نیز استفاده می‌شود. می‌توان از آن به طور خلاقانه برای اشاره به رفتن به اسلاید بعدی در یک ارائه یا برای بیان یک تغییر ناگهانی در حال و هوای یک داستان استفاده کرد.